Grasfamilien – ein verden av variasjon
Då eg jobba med boka Planter i Norge, fekk eg moglegheita til å lage tolv illustrasjonar av planter i grasfamilien. Det er ein utruleg variasjon i både form og farge, og ikkje minst i storleik. Frå det vesle tungraset til det fleire meter høge takrøyret. Eg teikna alltid frå levande planter, så du kan tru det vart oppstandelse i heimen då mor tok med seg eit to og ein halv meter høgt gras heim. Takrøyret måtte oppbevarast i dusjen, og skapte ein del furore fyrste morgon.
Sjølv om graset ikkje har fargerike eller prangande blomar, har det sin eigen unike venskap. Dei tokjønna blomane som veks i småaks utan blomedekke, har ofte prangande pollenberarar som dinglar i vinden og spreier pollen (Auestad, s. 102). I grasfamilien finn me nokon av verdas viktigaste matplanter. Her finn me mellom anna matplantene sukkerrøyr, ris, mais, havre, rug og kveite (Auestad, s. 101).
Teikninga sine utfordringar
Å teikne desse plantene var faktisk meir moro og utfordrande enn eg hadde trudd. Gras er intrikate planter på sin måte. Den tynne, lange forma på stråa kan vere vanskeleg å få til på papiret, og det krev både tolmod og presisjon. Å teikne tynne, lange strå krev ei særs stødig hand. For meg har det vore til stor hjelp å øve meg på å teikne dei tynne stråa. Den første streken på strået kan vere enkel, men den andre, som skal følge den første, er meir krevjande. Det krev ei stødig hand og mykje konsentrasjon. For å forbetre mine teikneferdigheiter, har eg øvd på å teikne doble strekar – gjerne hundre strekar om dagen – med blyant, penn eller pensel. Dette har vore ein fantastisk måte å trene opp handstødigheita på, og eg teiknar alltid nokre strekar på eit kladdeark som oppvarming før eg teiknar dei tynne stråa.
Det enkle og nære
Gjennom arbeidet med desse plantene har eg fått ein ny forståing og respekt for det som kan virke som noko så enkelt som gras. Det er så mykje meir enn berre eit bakteppe i naturen. Graset har sine eigne unike fargar, former og detaljer som fortener å bli lagt merke til og utforska.
Så neste gong du går ein tur, bruk nokre minuttar på å sjå på graset. Du vil kanskje oppdage ei ny verd av detaljer som du ikkje visste var der. Det er ei påminning om at det vakre også finst i dei små, enkle tinga rundt oss.
Det grøne graset
Våren er her, og utpå bøen byrjar graset å spire. Når ein skal finne planter å teikne, eller beundre, er det kanskje ikkje graset som står høgast på lista. Men, har du nokon gong stoppa opp og verkeleg studert graset? Når me tek oss tid til å sjå nærare på det, oppdagar me at graset ikkje berre er grønt. Det er raudt, blått, gult, fiolett og oransje. Graset er langt meir komplekst og vakkert enn ein skulle tru.
